Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Αμυγδαλιά


  Α

Αμυγδαλιά


Η Αμυγδαλιά είναι γένος φυτών της οικογένειας τών Ροδιδών που πολλές φορές εντάσσεται στο γένος Προύμνη. Το κοινότερο είδος είναι η Προύμνη η γλυκεία (Prunus dulcis συνώνυμα Prunus amygdalus, Amygdalus communis) που φύεται σε όλες σχεδόν τις θερμές και ξηρές περιοχές της Παραμεσογειακής ζώνης όπου καλλιεργείται από τα αρχαία χρόνια. Για αυτόν το λόγο ο καθορισμός τού τόπου προέλευσής του είναι πολύ δύσκολος. Είναι δένδρο φυλλοβόλο με ύψος από 4 ώς 12 μέτρα και φύλλα ελλειψοειδή, λογχοειδή, οδοντωτά.

Iστορία

Η μη εξημερωμένη Αμυγδαλιά εμφανίζεται σε ανασκαφές στην Ελλάδα από το 8.000 π.Χ. Ώς το 3.000 π.Χ. γίνεται η εξημέρωση της. Η εξημερωμένη Αμυγδαλιά ήταν ευρέως γνωστή στους Εβραίους από τον 16ο π.χ. αιώνα. Όταν πέθανε ο Αιγύπτιος βασιλιάς Τουταγχαμών γύρω στο 1325 π.Χ. τα αμύγδαλα ήταν μία από τις τροφές που τοποθετήθηκαν στον περίφημο τάφο του για να τον τρέφουν στη μετά θάνατο ζωή του. Στους Έλληνες και τους Πέρσες αναφέρεται σαφώς ως εδώδιμο από τον 6ο π.Χ. αιώνα. Από την Ελλάδα διαδόθηκε στην Ιταλία κατά τον 2ο π.Χ. αιώνα η δε Λατινική ονομασία τού αμυγδάλου ήταν nux Graecum (=ελληνικό καρύδι).

Καλλιέργεια

Η αμυγδαλιά θεωρείται από τα ανθεκτικότερα στην ξηρασία καρποφόρα δένδρα. Υπάρχουν όμως ποικιλίες λίγο και άλλες πολύ ανθεκτικές (όπως η ποικιλία Ρέτσου). Οι ευνοϊκοί τύποι εδαφών είναι ανάλογοι με το είδος τού υποκειμένου επάνω στο οποίο εμβολιάζεται η Αμυγδαλιά. Γενικά όμως η αμυγδαλιά κάνει σχεδόν σε όλα τα είδη εδαφών , ακόμη και σε πετρώδη και με μεγάλη κλίση εδάφη.
Οι ιδανικότερες κλιματολογικές συνθήκες για την καλλιέργεια της αμυγδαλιάς είναι οι μεσογειακές με τις ακόλουθες ιδιομορφίες: βραχύχρονο φθινόπωρο, βροχερό και ψυχρό χειμώνα χωρίς όμως ακραίες θερμοκρασίες, απότομη ανύψωση της θερμοκρασίας την άνοιξη, χωρίς παγετούς από την στιγμή που θα φουσκώσουν τα μάτια, θερμό καλοκαίρι χωρίς βροχές και φθινόπωρο χωρίς βροχές επίσης.

Επεξεργασία

Ο καρπός της αμυγδαλιάς, αποξηραίνεται στον ήλιο, στη συνέχεια αποφλοιώνεται, και οδηγείται στους σπαστήρες για αποκελύφωση. Η παραγώμενη αμυγδαλόψιχα είτε καταναλώνεται ωμή είτε ψημένη ή καραμελωμένη. Μπορεί επίσης να κοπεί σε κύβους ή και να λευκανθεί.

Άνθη

Τα άνθη εκπτύσσονται πριν από τα φύλλα και είναι λευκορόδινα σχεδόν επιφυή, μονήρη ή ανά δύο. Ο κάλυκας και η στεφάνη είναι πενταμερή. Οι στήμονες 15-30 και η ωοθήκη μεσοφυής. Η ωοθήκη περιέχει δυο σπερματικές βλάστες που αναπτύσσονται ανάλογα με την ποικιλία, πότε η μία, πότε και οι δύο, και τα αμύγδαλα λέγονται τότε μονά ή διπλά. Χάρη στην πρωιμότητα της άνθησης, την πυκνότητα των λουλουδιών επάνω στους κλάδους, που δεν κρύβονται από τα φύλλα και τη λευκότητα των πετάλων της, η αμυγδαλιά θεωρείται ως ένα αξιόλογο καλλωπιστικό δένδρο. Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες αμυγδαλιάς είναι αυτόστειρες (δεν αυτογονιμοποιούνται) και μερικές είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστες (δεν αλληλογονιμοποιούνται), έτσι ένα σοβαρό πρόβλημα για τον καλλιεργητή είναι η επικονίαση της αμυγδαλιάς που βασίζεται στα έντομα και ιδιαίτερα στις μέλισσες.

Καρποί και Χρήσεις

Ο καρπός αν και κατατάσσεται στα ακρόδρυα είναι μια χνουδωτή δρύπη που συγκομίζεται μετά την υπερωρίμανση. Το περικάρπιο σταματάει τη διόγκωσή του μετά την ξυλοποίηση του ενδοκαρπίου, χάνει υγρασία, ξεκολλάει από το ενδοκάρπιο και σκίζεται κατά μήκος της ραφής του καρπόφυλλου. Στο εσωτερικό υπάρχει ο πυρήνας που αποτελεί και το εμπορεύσιμο μέρος. Μέσα σε αυτόν υπάρχουν ένα ή δύο σπέρματα, τα βρώσιμα αμύγδαλα (αμυγδαλόψυχα).
Λόγω της φυσικής επιλογής η συντριπτική πλειονότητα των αμυγδάλων των αγριαμυγδαλιών είχε πολύ πικρή γεύση, ώστε να αποφεύγεται το τσιμπολόγημα τους από τα πουλιά (δεν αποτελούσε συνειδητή επιλογή, απλώς τα πικρά αμύγδαλα αποκτούσαν με αυτόν τον τρόπο απογόνους). Η ανθρώπινη παρέμβαση μέσω της τεχνητής επιλογής επέλεξε τους ελάχιστους άπικρους καρπούς και τους καλλιέργησε συστηματικά, έτσι σήμερα έχουμε πολλούς άπικρους καρπούς και ελάχιστους πικρούς. Τα αμύγδαλα περιέχουν μικρό ποσοστό πρωτεΐνης, σιδήρου, ασβεστίου, φωσφόρου, και βιταμινών Β καθώς και υψηλό ποσοστό λιπαρών ουσιών.
Το ξύλο της αμυγδαλιάς χρησιμοποιείται κυρίως για ξυλολεπτουργικές εργασίες και για την παραγωγή στομίων του μουσικού οργάνου Γκάιντα.

Ποικιλίες και Παραγωγή

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές ποικιλίες, όπως Φερανιά, Τέξας, Ρέτσου, Καλογεράτα Χίου, Βολάτα Χίου, Νίκηκα Χίου, Ποταμίτικα Λασηθίου, Καλαροτικά Λασηθίου, Ξηρολίμνης, Διστόμου Βοιωτίας, Φυλλίς και 11/21/67. Η Παγκόσμια παραγωγή αμυγδάλων είναι 800.000 τόνοι τον χρόνο. Οι μεγαλύτερες χώρες παραγωγής είναι η Ισπανία, η Ιταλία και οι ΗΠΑ. Η ελληνική παραγωγή καταναλώνεται όλη στο εσωτερικό, ενώ οι ελάχιστες εξαγωγές αφορούν πικραμύγδαλα που χρησιμοποιούνται στην αρωματοποιία και τη ζαχαροπλαστική.




Πηγές

 ΠΗΓΗ :Βικιπαίδεια- http://tinyurl.com/czavw42




Β


ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Αυτή είναι η αμυγδαλιά. Στα δεξιά σας είναι ανθισμένη και στα αριστερά σας είναι έτοιμη να ρίξει τα φύλλα της και να μαζευτούν οι καρποί της. Η αμυγδαλιά έχει και καλές και κακές ιδιότητες. Κάποιες από τις κακές είναι: Τα γλυκά αμύγδαλα στερούνται του πικρού συστατικού των πικρών αμυγδάλων που σε μεγάλη ποσότητα επιδρά σαν δηλητήριο. Κάποιες από τις καλές ιδιότητες είναι: Τα φρέσκα φύλλα της αμυγδαλιάς κοπανισμένα καταπραΰνουνε τους πόνους των ελκών, των μωλώπων, των εγκαυμάτων και ορισμένων πόνων του κεφαλιού. Τα γλυκά φύλλα της αμυγδαλιάς είναι αντιβηχικά. Το γλυκό αμύγδαλο δίνεται στα νεογέννητα ως υπακτικό και συνιστάται ακόμη για το ξηρό έκζεμα. Τέλος τα αμύγδαλα είναι κατά της ναυτία .     


ΠΗΓΗ:ΘΕΟΦΡΑΣΤΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΡΕΣΟΥ ΛΕΣΒΟΥ - http://gym-eresou.les.sch.gr/votana.htm




Γ


Αμυγδαλιά (Prunus dulcis (Myller) D.A. Webb). Οι πρώιμες ποικιλίες αμυγδαλιάς ξεκινούν την άνθησή τους από τα τέλη Ιανουαρίου, ενώ οι όψιμες λίγο αργότερα (μέχρι και τον Μάρτιο). Το νέκταρ και η γύρη της αμυγδαλιάς βοηθούν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη των μελισσιών, μετά όμως το τέλος της ανθοφορίας της, πρέπει να απομακρυνθούν αμέσως από τους αμυγδαλεώνες γιατί αρχίζουν ψεκασμοί με φυτοφάρμακα. Η ανθοφορία της αμυγδαλιάς είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και για την επιβίωση των μελισσιών που αδυνάτισαν το φθινόπωρο στα πευκοδάση. Η άφθονη γύρη που παρέχει βοηθά στην παραγωγή γόνου και ανανέωση του πληθυσμού.  H ανθοφορία της κρύβει κινδύνους. Λόγω του εκτρεφόμενου γόνου και της δραστηριότητας τω μελισσών οι τροφές καταναλίσκονται γρήγορα και μια ξαφνική παγωνιά πιθανό να φέρει το μελίσσι στα πρόθυρα της λιμοκτονίας.  Συνήθως δεν αποθηκεύεται μέλι από την αμυγδαλιά γιατί χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την παραγωγή γόνου. Σε ιδιαίτερα όμως καλές χρονιές μερικά δυνατά μελίσσια καταφέρνουν και ‘περισσεύουν’ μέλι στους μελιτοθαλάμους. Το μέλι της αμυγδαλιάς πιθανόν να πικρίζει.  
ΘΕΟΦΡΑΣΤΕΙΟ
ΘΕΟΦΡΑΣΤΕΙΟ


ΠΗΓΗ :http://www.melissokomia.gr  -  http://tinyurl.com/c5hpddo





Δ





ΠΗΓΗ : www.lib.teiher.gr/- http://tinyurl.com/cl4hzjz



Ε


Κάποια πειράματα έδειξαν ότι το νέκταρ της αμυγδαλιάς (και άλλων 25 φυτών) φθορίζει όταν ακτινοβολείται με υπεριώδεις ακτίνες, γεγονός που βοηθά τις μέλισσες να εντοπίζουν την τροφή τους όταν το άνθος χάσει τα πέταλά του.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η αμυγδαλιά είναι φυλλοβόλο δένδρο, το ύψος της κυμαίνεται από 4~12 μέτρα, ανθίζει από τον Ιανουάριο ~ Μάρτιο, τα άνθη της είναι λευκά ή ρόδινα, δίνει νέκταρ και γύρη και την συναντούμε σε όλη την Ελλάδα.
Η εποχή άνθησης της αμυγδαλιάς, λόγω των πολλών ποικιλιών, κλιμακώνεται σε μεγάλο διάστημα, από τον Ιανουάριο ως τα τέλη Μαρτίου. Η εποχή άνθισης είναι πράγματι μια κρίσιμη περίοδος, γιατί τότε το μελίσσι βρίσκεται στην έναρξη παραγωγής γόνου και έχει λίγο πληθυσμό. Επομένως μια καλή ανθοφορία της αμυγδαλιάς είναι εγγύηση για το δυνάμωμα των μελισσών, γιατί το φυτό προσφέρει σε αφθονία τόσο νέκταρ όσο και γύρη με υψηλή θρεπτική αξία. Το νέκταρ εκκρίνεται όλη τη μέρα, ενώ η γύρη παράγεται συνήθως τις μεσημεριανές ώρες. Οι μέλισσες προσελκύονται περισσότερο από άνθη που έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση ζαχάρων στο νέκταρ. Γενικά τα άνθη της αμυγδαλιάς έχουν μέτρια ως υψηλή συγκέντρωση σε ζάχαρο που κυμαίνεται από 20~40% σε σχέση με άλλα οπωροφόρα.
Ο κίνδυνος των παγετών δεν έχει περάσει, αλλά ούτε και ο κίνδυνος απώλειας μελισσών από την πείνα. Επιθεωρούμε τα μελίσσια τούτη την εποχή για επάρκεια αποθέματος τροφών μέσα στη κυψέλη. Κάποια μελίσσια έχουν αρχίσει την εκτροφή γόνου κυρίως στις νότιες περιοχές της Ελλάδας. Τα μελίσσια δεν είναι σε θέση να συλλέξουν τόση τροφή (νέκταρ και γύρη) όση χρειάζονται για την εκτροφή του γόνου, έτσι τα αποθέματα τροφής τελειώνουν γρήγορα, ιδίως σε μια παρατεταμένη κακοκαιρία και ο κίνδυνος λιμοκτονίας είναι άμεσος. Επίσης να μη ξεχνάμε να φροντίζουμε να έχουν στη διάθεσή τους καθαρό νερό.



 ΠΗΓΗ :http://meli-elikon.blogspot.gr - http://tinyurl.com/c5hpddo





ΣΤ





 ΠΗΓΗ :http://melissokomos.gr - http://tinyurl.com/c6ldfcu


Z

  •  Μάζα Ανθοφ: 10Χ1.000.000 άνθη/στρ.
  • Ανθοφορία : 15/1-15/3
  • Διάρκεια    : 1-2 εβδομάδες
  • Γύρη          : 1,1-2,0mg/άνθος
  • Νέκταρ      : 1,4-4,3mg/άνθος/ημέρα
  • Σάχαρα      : 29-35%
ΠΗΓΗ : http://apismelliferagr.blogspot.gr/2010/11/blog-post.html





Ενδιαφέρον άρθρα:


Ενδιαφέροντα βίντεο :


Ενδιαφέροντα άρθρα από ξένες ιστοσελίδες:

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)